Orificios nos boligrafos.

Sabiades que o burato da parte superior do tapón dos bolígrafos ten como misión impedir a asfixia se alguén o traga por accidente?

 Moitos bolígrafos teñen no tapón superior un orificio na parte de arriba. Non se trata dun capricho ou dun defecto, é unha medida que evita que se o tragamos nos corte a respiración.
Unha medida sinxela que pode evitar máis dun susto. Aínda que a simple vista lles pareza que resulta imposible respirar por tan pequeno orificio, é suficiente para que entre aire nos pulmóns mentres o atragoado recibe atención médica.
Ou mentres se lle practica a "manobra de Hiemlich". É unha técnica de emerxencia para evitar a asfixia cando se bloquean as vías respiratorias dunha persoa cun anaco de alimento ou outro obxecto. Pódese utilizar de xeito seguro tanto en nenos coma en adultos.
É relativamente sinxela: se o atragoado está consciente, sitúese detrás del e coloque os brazos arredor da súa cintura. Coloque o puño, co polgar cara a dentro, xusto por enriba do embigo da persoa, e agarre o puño firmemente coa outra man.
Tire do puño con forza e abruptamente cara a arriba e cara a dentro para aumentar a presión na vía respiratoria por detrás do obxecto causante da obstrución e forzalo a saír da traquea.
Así que xa sabe, a revisar os seus bolis e, se non teñen o burato, fágao vostede.

Algúns dos alimentos máis adictivos.

Hai alimentos que podemos considerar drogas? Algúns deles actúan directamente sobre o noso cerebro creando unha sensación similar á adicción aos estupefacientes. A pesar de que sabemos que non é bo abusar deles, que nos engordan ou que mesmo poden sentarnos mal, unha vez que empezamos non podemos parar de comelos...

O chocolate é o máis adictivo

As patacas de bolsa

Hamburguesas

Os refrescos azucarados

Os  xeados

Os bolos 

As golosinas

[...]

O café máis caro do mundo, o Kopi Luwak; elaborado con grans que foron dixeridos por un animal.

Esta criatura peluda  parece ter mestura entre un gato e un furón. A civeta sobe as árbores para encontrar os mellores froitos, cómeos, dixíreos e acidentalmente saen os grans de café nas súas feces. Os granxeiros recollen os desfeitos da civeta e levan os grans a unha planta procesadora. Algo dos xugos gástricos no estómago das civetas lle dá ao Kopi Luwak o seu sabor único.

CIVETA ⤴

KOPI LUWAK, O CAFÉ DE CIVETA ↑

Animais estranos...

 Armadillo Rosado

Un dos mamíferos máis raros do mundo, o pichi cego menor é tamén un dos armadillos máis pequenas coñecidos e é un dos únicos mamíferos subterráneos de América do Sur. Pódese encontrar en Arxentina e ten hábitos nocturnos.

O golfiño do Irrawaddy.

Encóntrase nas rexións costeiras de Asia e a India.

Gacela xirafa

Antílope que habita nas rexións áridas de África. A diferenza do mara, fai honra ao seu alcume.

Toupa nariz de estrela.

O nariz deste animal pode non ser a máis bonita, pero é moi útil: Os apéndices que saen serven como órganos do tacto, que compensan a súa falta de visión. A toupa nariz de estrela encóntrase en América do Norte e polo xeral viven preto dos ríos.

Psychrolutes marcidus

A pesar da cara sombría, os marcidus non teñen moito de que queixarse: grazas á súa estrutura física (un pouco menos densa que a auga), este peixe pode flotar sen ter que gastar unha gran cantidade de enerxía. A diferenza da maioría dos peixes,  "peganse" aos seus ovos, sobre os que se sinta ata que eclosionan.

Gerbo

Este pequeno (e de verdade é "diminuto", o seu corpo mide menos de 10 cm) é un roedor saltarin que normalmente se encontra en Mongolia, China e o nordés de África.

Descuberta unha nova augamar xigante de cor violeta.

Ata que foi encontrada hai uns días na costa de Queensland, ao nordés de Australia, non había referencias desta inquietante criatura: unha augamar con tentáculos dun metro de longo, unha enorme umbrela -como se chama a parte superior destes animais- e, sobre todo, unha refulxente cor violeta que non pasa inadvertida.
Pero cando se fixo público o achado, empezaron a xurdir testemuños de avistamentos noutras praias australianas, algúns con foto, que se remontan ao ano 2008.
As miles de bocas microscópicas das súas extremidades, coas que se alimenta de plancto, e outros detalles da súa anatomía emparentan ao monstro violeta co xénero Thysanostoma.
Non obstante, todos os exemplares de Thysanostoma que colonizan as augas australianas son moito máis pequenos e exhiben unha discreta tonalidade beis. Seguramente achámonos ante unha especie descoñecida que empezou a proliferar máis rápido ou se desprazou dende outro lugar por algún cambio nos hábitats do océano Pacífico.

Curiosidades sobre as galaxias.

A vía Láctea:
A Vía Láctea móvese na súa órbita a unha velocidade de 965.000 km/h e o seu período de rotación é de 200 millóns de anos. Isto é, a última vez que completou un xiro, a Terra estaba poboada polos dinosauros.











Millóns de estrelas:

A nosa galaxia está formada por entre 200.000 e 400.000 millóns de estrelas. O Sol encóntrase a uns 28.000 anos luz do centro galáctico, nun brazo menor coñecido como Esporón de Orión








A materia oscura:
Se prescindimos da elusiva materia escura, as galaxias contan con grandes espazos baleiros. Imaxinemos que convertemos unha nunha enorme cesta, e que as súas estrelas fosen do tamaño de laranxas. Pois ben, cada unha destas encontraríase a case 5.000 km da máis próxima










      O supercúmulo de          Virgo:
        Integra máis de 100.000 galaxias.

O terremoto de Nepal cambiou a forma da Terra.

O pasado 25 de abril, o que sen dúbida foi o peor desastre natural en Nepal dende 1934, tivo un efecto directo sobre a forma da Terra. Segundo as investigacións do Earth Observatory da NASA, o terremoto de 7,9 graos na escala Richter, provocou que unha falla situada nos bordos das placas tectónicas da India e Eurasia e de 90 por 30 quilómetros de extensión, se deslizase ata seis metros dende a súa posición inicial...

Pero isto non é todo: outras paisaxes da zona próxima ao centro do terremoto foron levantadas e outros caeron varios metros! 
Segundo esta imaxe facilitada pola NASA, as zonas coloreadas en vermello mostran movementos no chan en dirección ao satélite; as zonas en azul mostran un distanciamento dende o satélite; as zonas sombreadas en amarelo son aquelas nas que non se apreciaron cambios significativos.

Grazas ás medicións do Sistema de Posicionamento Global (GPS) e outros sensores, os científicos puideron confirmar que estes movementos de terra se realizaron cara a abaixo ou cara a arriba, é dicir, diminuíndo ou elevando a superficie da Terra.

Fixen unha presentación con algunhas fotos sobre este desastre natural. Clicka aquí para ver