O 'espello' que arrefría edificios.

Presentan un material arrefriador ultrafino que podería ser unha alternativa ao aire acondicionado, reducindo o seu consumo enerxético. Por un lado, reflicte a luz do sol que incide no tellado para evitar que quente un edificio, e por outro, traslada ao exterior a radiación infravermella que se acumula no interior.

Conclúe a retirada de combustible do reactor 4 de Fukushima

A operadora da accidentada central nuclear de Fukushima anunciou este martes do mes de Novembro barras de combustible gastado que se encontraban na piscina do reactor 4 da planta, considerado un primeiro paso importante para desmantelar todo o complexo.

Esta operación foi ata a data a máis delicada dende que se desatase en 2011 a peor crise atómica nun cuarto de século a consecuencia de que a planta resultase golpeada por un terremoto de 9 graos Richter e un tsunami posterior.

Os operarios remataron de retirar o martes as últimas 11 pezas de combustible gastado -moi radiactivas- dun total de 1.331 que se encontraban no interior da piscina anexa ao reactor 4, confirmou aEfe unha voceira da operadora da central, Tokyo Electric Power(TEPCO).

Aínda que o reactor 4 non se encontraba en funcionamento cando sobreveu a traxedia de 2011, o edificio que o acolle sufriu unha explosión por concentración de hidróxeno, o que complicou enormemente todo o operativo, que comezou en novembro do ano pasado.

Non obstante, o proceso para retirar combustible das piscinas e os núcleos dos reactores 1 a 3 será aínda máis difícil, posto que estas unidades si estaban a funcionar cando sucedeu o desastre de 2011 e sufriron fusións parciais tras resultar danado o seu sistema de refrixeración.

A semana pasada anunciouse que a retirada de combustible gastado da piscina do reactor 1 se atrasará dous anos, ata 2019, e a do combustible dentro da unidade se postergará cinco, ata 2025, polo temor a que a retirada dunha cuberta que protexe o edificio esparexa po radiactivo polos arredores.

Non obstante, non se espera que estes atrasos afecten ao conxunto do proceso de desmantelamento da planta, que cre que concluirá en torno ao ano 2040.

O accidente en Fukushima foi o peor dende o de Chernóbil (Ucraína) en 1986, e as súas emisións e verteduras radiactivas aínda manteñen evacuadas a miles de persoas que vivían en torno á central, ademais de afectar gravemente á agricultura, a pesca e a gandaría local.

'Agilkia', o lugar do cometa no que aterrará o robot de 'Rosetta'

O robot Philae da nave espacial Rosetta xa non aterrará nun lugar chamado 'J'. Un concurso público para buscarlle un nome máis axeitado a esta localización do cometa 67P/Churyumov-Guerasimenko/Churyumov-Guerasimenko resolveu bautizala comoAgilkia.

Esta ambiciosa misión permitirá á Axencia Espacial Europea (ESA) investigar con gran detalle, e por primeira vez, como é un cometa.

Aos afeccionados á exiptoloxía soaralles este xogo de palabras, poisAgilkia é unha illa do sur do Nilo que acolle a un complexo de templos do Antigo Exipto -no que se encontra o famoso templo de Isis-, trasladados dende a illa Philae a finais do século XX para salvalos dunha inundación provocada pola presa de Asúan.

"E non podería ser un nome máis apropiado", comentou Fred Jansen, director da misión Rosetta. "O traslado dos templos de Isla Philae aIsla Agilkia foi un esforzo técnico ambicioso realizado nos anos 1960 e 1970 para preservar un rexistro arqueolóxico da nosa historia antiga... En oito días, o noso robot Philae despregarase dende a nave en Agilkia. O 12 de novembro, imos intentar unha aterraxe única nun cometa, un esforzo aínda máis ambicioso para desbloquear os segredos das nosas máis remotas orixes," concluíu.

Así, o comité escolleu ao francés Alexandre Brouste como absoluto gañador. Como premio, gozará dunha visita ao Centro de Operacións Especiais da ESA (ESOC), en Darmstadt (Alemaña), para poder seguir en vivo a misión.

Segundo a ESA, Rosetta liberará a Philae ás 9:35 (hora española) do 12 de novembro a unha distancia de 22,5 quilómetros dende o centro do cometa, cunha aterraxe programada que terá lugar enAgilkia sete horas máis tarde. Non obstante, tendo en conta o tempo de viaxe do sinal de Rosetta, ata as 17:00 non haberá confirmación do éxito da misión.

Visitar un asteroide,paso previo para ir a Marte.

Un científico do MIT propón aproveitar o paso próximo de rochas espaciais como preparación para a conquista do Planeta vermello.

Marte é o obxectivo final da NASA, onde pretende chegar en 2035 no que sería o primeiro voo interplanetario para os seres humanos. Pero o camiño a seguir antes do gran logro aínda non está claro. Debemos regresar á Lúa? Dirixirnos directamente a Marte? Ou existe unha terceira opción como paso previo? Richard PÁX. Binzel, profesor de ciencia planetaria no Instituto de Tecnoloxía deMassachusetts (MIT) en Cambridge (EUA), propón na revista Natureaproveitar que miles de asteroides do tamaño dun colector de carga e máis grandes pasan case tan preto como a Lúa cada ano para facer unha excursión previa, e mesmo ir un pouco máis lonxe. Ao seu xuízo, a conquista dunha destas rochas supoñería o mellor adestramento tanto en voo coma en vehículos robóticos, ferramentas e habilidades humanas antes de ir ao Planeta vermello.

Binzel recoñece nun comentario na prestixiosa revista científica a súa oposición frontal á misión da axencia espacial estadounidense para capturar un asteroide no espazo cunha nave robotizada e poñelo ao alcance dos astronautas en 2025, que poñerían visitalo nalgún lugar próximo á Lúa. Ao seu xuízo, a tecnoloxía necesaria para capturar, conter e reorientar un asteroide son «elementos sen saída», que non achegan ningún coñecemento a unha viaxe tripulada de longa duración. Igualmente, non cre que esa misión poida ofrecer importante información nova sobre os perigos dos asteroides, xa que o obxectivo sería de apenas un cuarto de tamaño da famosa rocha que caeu en Chelyabinks (Rusia), demasiado pequeno para sobrevivir ao paso da atmosfera. «E a idea de que poderiamos beneficiarnos no curto prazo mediante a extracción de auga ou combustible para foguetes dun asteroide é demasiado fantástica, debido ao seu custo e complexidade,» subliña.

Para Binzel, a NASA necesita un plan máis pragmático, e os asteroides próximos á Terra son «os máis accesibles chanzos interplanetarios a Marte. Por que recuperar un asteroide cando podemos esperar a que veñan preto de nós?».

O investigador recorda que hai moito onde elixir. Ademais dos mil obxectos de decenas de metros ou máis grandes coñecidos actualmente que pasan a unha distancia dúas veces a que nos separa da Lúa, case 10 millóns máis destes corpos agardan ser descubertos en órbitas que pasan entre a Terra e Marte. Ata agora, detectamos apenas o 0,1% deles.

Con vehículos robóticosUnha vez os seres humanos poidan chegar á órbita dun asteroide, poderán repetir a súa fazaña centos ou miles de veces, o que permitiría un programa constante de exploración espacial desenvolvido entre os anos 2020 e 2030. Para lograr a exploración destes mundos, Binzel cre que farían falta vehículos robóticos operados e ferramentas para permitir traballar os astronautas independentemente do seu tamaño, forma ou xiro, xa que non hai ningunha razón para pensar, que estas rochas teñan unha superficie lisa aceptable para un traxe espacial. Vehículos similares aos utilizados para a exploración baixo a auga poderían ser dirixidos dende o módulo principal da tripulación para levar a cabo investigacións in situ. Cun arsenal de dispositivos de agarre para gañar un punto de apoio necesario para traballar en microgravidade e a capacidade de operar todas as horas necesarias, «a exploración destes mundos podería ser posible».

A partir de aí, poderiamos estender a duración do voo a rangos cada vez maiores. «As primeiras misións poderían durar semanas e non ir moi lonxe, pero excursións posteriores poderían durar meses e ir sucesivamente máis lonxe no espazo, o que demostra que Marte está ao noso alcance,».